Het Zeeuws Orkest & Anneke Luyten

Anneke Luyten, sopraan:

Geboren in 1983 begint de Belgische sopraan Anneke Luyten haar muzikale carrière aan de muziekhumaniora van het Lemmensinstituut te Leuven met Viool als hoofdvak. Bij de overgang naar het Hoger Onderwijs wordt haar stem ontdekt en maakt zij de overstap naar Zang als hoofdvak. Tijdens deze hogere studies volgt Anneke zanglessen bij Dina Grossberger en Lieve Jansen en behaalt haar diploma’s ‘Master optie Zang’ en ‘Initiële Lerarenopleiding’ aan het Lemmensinstituut in juni 2006.

September 2006 zet ze haar studies verder aan de Operastudio Vlaanderen te Gent waar ze haar diploma behaalt in juni 2007 en vanaf september 2007 aan de Chapelle Musicale Reine Elisabeth te Waterloo, onder eiding van José van Dam, waar ze de Belgacom studiebeurs 2007-2008 en 2008-2009 ontvangt.

September 2009 wordt Anneke uitgenodigd om haar studies verder te zetten aan de ‘Jeunes voix du Rhin’, de opera studio van de Opera National du Rhin te Strasbourg waar ze de kans krijgt full-time mee te zingen. Mei 2007 neemt Anneke Luyten deel aan de wedstrijd voor Jonge Solisten van DeFilharmonie Vlaanderen waar ze als laureate uitkomt en naar aanleiding hiervan een concert mag zingen met de Filharmonie tijdens het Herkenrode Festival mei 2009.

Zij nam in 2011 deel aan de Koningin Elisabeth Wedstrijd Zang 2011 waar ze halve finaliste werd. Eveneens werd ze halve finaliste in de Hans Gabor Belvedere Singing Competition 2013 die werd gehouden in Amsterdam.

Juni 2019 stond Anneke al op het podium met Het Zeeuws Orkest olv Ivan Meylemans met “Wir geniessen die Himmlischen Freuden” van G. Mahler, “Psalm 42” van Mendelssohn en het “Gloria” van Poulenc.

August de Boeck, Rhapsodie Dahoméenne:

Julianus Maria August De Boeck, geboren in Merchtem, Belgie in 1865 was een Belgisch componist, organist en muziekpedagoog. Hij was de zoon van de organist en dirigent Florentinus De Boeck (1826-1892). De Boeck schreef niet minder dan 400 composities in bijna alle genres waarbij de Belg zich probeerde los te maken van de al te grote invloed van de componist en musicoloog Peter Benoit. Hij zocht naar Europese aansluiting, maar dit werd in de Vlaamse muziekwereld als revolutionair beschouwd.

Zoals vele van zijn generatiegenoten is De Boeck echter steeds een romanticus gebleven, met een vloeiende, mild- zangerige schrijftrant en een weelderige en kleurrijke instrumentatie. In zijn beginperiode werd hij sterk beïnvloed door de Russische nationale school met Rimski-Korsakov en Borodin. De in 1893 gecomponeerde Rhapsodie Dahoméenne zou de meest gespeelde orkestcompositie van De Boeck worden. Hier bewijst De Boeck dat hij de voorbeelden van de Russische meesters op een heel persoonlijke wijze had eigen gemaakt.

Tevens speelde in zijn muzikale carrière het Franse impressionisme een rol. Maurice Ravel verklaarde ooit dat enkele Franse liederen van De Boeck “even mooi waren als die van Gabriel Fauré”.

De Greef, 5 Chants d’Amour

Marie François Arthur De Greef, geboren in Leuven in 1862 als zoon van een leerhandelaar, was een Belgische pianist, pianopedagoog en componist. Op jonge leeftijd werd zijn muzikale begaafdheid al ontdekt. Nadat hij op de Leuvense muziekschool al op elfjarige leeftijd de eerste prijs had behaald, ging hij in 1873 naar het Koninklijk Conservatorium Brussel.

Na het conservatorium reisde hij als concertpianist door Europa en Noord-Amerika en gaf hij samen met Camille Saint-Saëns een reeks concerten. Hij raakte bevriend met Edvard Grieg, die hem prees als “de beste uitvoerder van mijn muziek die ik ooit ben tegengekomen”. Op zijn dertigste jaar begon Arthur De Greef te componeren. Zijn twee pianoconcerten worden algemeen beschouwd als zijn belangrijkste werken.

Rachmaninov, Symfonische Dansen

Sergej Vasiljevitsj Rachmaninov werd geboren op 1 april 1873 in Novgorod, Rusland. Hij was een Russisch componist, pianist en dirigent. Hij geldt als een van de belangrijkste pianisten van de 20e eeuw en was als componist voortzetter van de Russische romantiek. Tot zijn bekende werken behoren het tweede en derde pianoconcert, de prelude in cis mineur uit Morceaux de Fantaisie, zijn tweede symfonie en Rapsodie op een thema van Paganini.

Na 1919 had Rachmaninov bijna zijn dirigenten carrière beëindigd. Hij concentreerde zich op een bestaan als pianovirtuoos. Ook het componeren gaf hij bijna op: in de resterende 26 levensjaren die hij had, voltooide hij nog maar 6 composities. In het seizoen 1939/40 – zijn 30ste concertseizoen in de Vereinigde Staten – huurde hij een zomerhuisje in Huntingdon, Long Island (New York), waar ook een geweldige vleugel stond. In die zomer voltooide hij op 10 augustus 1940 in een uitbarsting van creativiteit zijn Symfonische dansen. Hij componeerde snel in een soort uitgeklede muziektaal en noteerde het werk op slechts 4 balken (uiteindelijk wordt muziek voor 2 piano’s vierhandig op 2 x 4 = 8 balken genoteerd).

De versie voor twee piano’s vierhandig had hij in september al voltooid en op zijn vakantieadres met Vladimir Horowitz doorgespeeld. Vanuit dit stuk voltooide hij een orkestratie voor orkest in oktober van datzelfde jaar.